Αν εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός.!!!!!!!!!!!!
Ο άνθρωπος, ο Χριστιανός, από μικρό παιδί ακούει να του λένε ,ότι ο Θεός τον βλέπει κάθε στιγμή και σε κάθε σκέψη και πράξη του, ο Θεός είναι
παρών.
Έτσι παγιδεύεται στην σκέψη ,ότι κάποιος τον βλέπει και σιγά σιγά καθώς μεγαλώνει, αρχίζει να διαμορφώνει μια συμπεριφορά ενός ανθρώπου ψεύτικου, που προσπαθεί να κάνει πράγματα όχι επειδή του αρέσουν ,αλλά επειδή πιστεύει ότι αυτά αρέσουν στον Θεό. !!!!!!!!
Ότι τον διδάσκουν πως αρέσει στον Θεό, αυτά κάνει. Με τον φόβο πάντοτε ότι αν δεν τα κάνει, η ζωή του θα πάει χαμένη και η ψυχή του θα καεί σε αιώνιες φλόγες τιμωρίας.
Αποτέλεσμα. Ο ίδιος δεν θα μάθει ποτέ τις δικές του δυνατότητες και αξίες ,ενώ στα μάτια του Θεού θα είναι πάντοτε κάποιος που προσπάθησε να είναι , αλλά δεν ήτανε ποτέ. ΑΛΗΘΙΝΟΣ
Γιατί; Γιατί αυτό;
Μας παρακολουθεί ο Θεός; Φυσικά.
Όχι όμως με την έννοια που δίνουμε στην λέξη παιδιά μου.Είμαστε πλασμένοι από την ίδια ουσία με τον Θεό. Αυτό εννοεί όταν λέει ότι μας έφτιαξε
κατ’ εικόνα και ομοίωση. Την ίδια ουσία όχι την εμφάνιση.
Αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας ,είναι να είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι με αυτόν. Όπως αν τρυπήσουμε ελαφρά με μια καρφίτσα ένα δάκτυλο
του ποδιού μας ,νιώθουμε αμέσως τον πόνο στον εγκέφαλο {στην άλλη άκρη του σώματος} επειδή όλο το σώμα μας αποτελεί κάτι το ενιαίο, που συνδέεται με όλα του τα όργανα και μέλη, έτσι και η σύνδεση μας με τον Θεό. Αφού είμαστε από την ίδια ουσία πλασμένοι ,υπάρχει η άμεση σύνδεση και ανταπόκριση με αυτήν. Έτσι ανά πάσα στιγμή, ο Θεός μπορεί να μας βλέπει, να μας νοιώθει και να ενεργεί επάνω μας ευεργετικά ή όχι.
Όχι από διάθεση να μας παρακολουθεί 24 ώρες το 24ωρο, όπως οι κάμερες παρακολουθούν την ζωή κάποιου σε ένα τηλεπαιχνίδι.
Έχει πολύ ποιο σοβαρά πράγματα να κάνει ο Θεός. Έχει να διευθύνει και να ισορροπεί…. ένα ΣΥΜΠΑΝ
Απλά επειδή είμαστε μια ουσία, μία ενέργεια που εκβάλλεται από την ίδια πηγή { ΘΕΟΣ} υπάρχει πάντα η ένωση με αυτόν.
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν έχει επίγνωση των πράξεων και των σκέψεων μας.
Τώρα, το να προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά, για να του αρέσουμε, δεν μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι. Αντίθετα μας μπερδεύει τόσο
πολύ και στο τέλος χανόμαστε και εμείς σε ένα κυκεώνα σκέψεων και πράξεων που δεν είναι αληθινές, αλλά γίνονται για να αρέσουν στον Θεό.
Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ αληθινοί με αυτόν τον τρόπο. Καλοί ηθοποιοί ίσως. Αληθινοί όμως, όχι.
Έχουμε παγιδευτεί λοιπόν από το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός, χρησιμοποιούμε λάθος αυτό το γεγονός, και λάθος είναι και τα
αποτελέσματα μας στο ταμπλό του Θεού.
Γιατί τότε μας το κάνει αυτό ο Θεός; Γιατί αφού το γεγονός ότι ξέρουμε πως όλα καταγράφονται, μας κάνει ψεύτικους, γιατί το αφήνει να συμβαίνει αυτό ο Θεός μας;
Παιδιά μου δεν έχει σε τίποτα να λογοδοτήσει ο Θεός για αυτά. Οι δάσκαλοί μας όμως θα έχουν πολλά να προσπαθήσουν να εξηγήσουν στον
Θεό, όταν τους καλέσει σε απολογία. Χωρίς επιτυχία βέβαια.
Γιατί το γεγονός της ένωσης μας με τον Θεό, σαν μια ίδιας μορφής ενέργεια, οι δάσκαλοί μας!!!!!!!! Το χρησιμοποίησαν για να μας φοβίσουν
με τον Θεό και όχι να μας βοηθήσουν ,δίνοντας μας μια άλλη προσέγγιση και κατεύθυνση, και όχι αυτή που θα ήταν ωφέλιμη για εμάς και θα ευχαριστούσε παράλληλα και τον Θεό.
Ποια είναι αυτή; Η γνώμη μου πάντα. Και όπως λέω συχνά,
ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.
Ο θεός δεν διαλέγει αυτούς που είναι καλοί ηθοποιοί στον κόσμο του. Δεν είναι θέατρο εκεί πάνω. Διαλέγει τους αληθινούς.
Όταν λοιπόν βοηθάμε μια γριούλα ανήμπορη να περάσει τον δρόμο, να μην το κάνουμε ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός και θα πει τι καλό παιδί
που είμαστε, αλλά επειδή στα αλήθεια αισθανόμαστε όμορφα που κάνουμε αυτήν την καλή πράξη. Το θεωρούμε σαν αυτονόητη πράξη της ύπαρξης μας και όχι υποκριτική για να αποσπάσουμε μια καλή πράξη στο βιβλίο του Θεού μας.
Ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός, το να κάνουμε πράγματα αληθινά επειδή τα πιστεύουμε σαν σωστά και όχι για να φανούμε, είναι το πιο δύσκολο
πράγμα. Γινόμαστε οι ίδιοι ανά πάσα στιγμή κριτές του εαυτού μας.
Το κάνω αυτό για να με δει ο Θεός; Ή επειδή όλο μου το είναι φωνάζει ότι είναι το σωστό; Διορθώνουμε τυχόν λάθη μας στην προσέγγιση και συνεχίζουμε, προσπαθούμε πάλι μέχρι να κάνουμε το σωστό χωρίς υποκρισία απέναντι στον Θεό.
Και όταν φτάσουμε στο σημείο παιδιά μου να γίνουμε άριστοι άνθρωποι και ψυχές ,όχι για να αρέσουμε στον Θεό, ούτε για να κατακτήσουμε τον Παράδεισο {σκοπιμότητα} αλλά επειδή έτσι εκπαιδεύσαμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τον κάναμε ΑΛΗΘΙΝΟ άνθρωπο του Θεού, άξιο να σταθεί στον κόσμο του, χωρίς κανένας να μας κατηγορήσει για υποκρισία και σκοπιμότητα , όταν φτάσουμε λοιπόν σε αυτό το σημείο,
{ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ} θα έχουμε κερδίσει δικαιωματικά ,την δική μας θέση στον ουράνιο κόσμο του Θεού.
Σε όσους θέλουν να δοκιμαστούν παιδιά μου σε αυτό το μάθημα,θα δώσω και ένα σκονάκι για να το περάσουν.
ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΥΤΟΣ,ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ.
Όλοι γνωρίζεται βέβαια ότι αυτά δεν είναι δικά μου λόγια. Είναι όμως το κλειδί για να σας ανοίξουν όλες οι πόρτες του σύμπαντος, όλες οι πόρτες
της αλήθειας και της Σοφίας του Θεού. Ένα κλειδί που ο ίδιος μας το έχει δώσει αιώνες τώρα ,για να ανοίξουμε την πόρτα και να μπούμε στον κόσμο του.
Και περιμένει.!!!!
Ατυχώς προσπαθούμε να το χρησιμοποιήσουμε και να ανοίξουμε την πόρτα που γράφει ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Για αυτό δεν τα καταφέρνουμε.
Με την φράση αυτή σαν κλειδί, μπορούμε να ανοίξουμε μόνο την πόρτα που γράφει Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ.
Με την φράση αυτή παιδιά μου, θα μπείτε στον κόσμο του Θεού με δάσκαλο τον Αληθινό σας εαυτό και μόνο.
Καλό αγώνα παιδιά μου. Αδέλφια μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου